نقدی بر عملکرد چند روزه رسانه ملی در ماه مبارک رمضان

توجـه توجــــــه نقد مثل اسمش بسیار طولانی است....لطفا خسته نشوید!

مقدمه

فهمیدن حال و احوال این روز های رسانه ی ملی نیاز به دقت چندانی ندارد و ضرب المثل  آن چیز که عیان است چه حاجت به بیان است را می توان به درستی برایش به کاربرد.

اخیرا آه و ناله های پرسوز اهالی این رسانه ی مهم کشور خبرهای ناخوشی را می رساند.

کفگیری که ظاهرا به ته دیگ خورده،مخاطبانی که آنتن تلویزونشان چرخیده و بعضا از رسانه داخلی بیزارند و برنامه های بی کیفت و حتی بد آموزی که مصداق بارزش می شود شمعدونی...

اما ظاهرا در بعضی ایام سال مخاطب آنتن تلویزیونش را می چرخاند و رسانه جمهوری اسلامی ایران را رصد می کند.و ظاهرا این رسانه ملی تمام زورش را میزند بلکه در این فرصت طلایی بتواند نظر مخاطبان را جلب کند؛

اما به چه قیمتی؟

ماه مبارک رمضان از کودکی تا به حال برای همه مان یک فرصت سی روزه برای خود سازی و تمرین برای بهتر شدن بوده و هست.

اما این نکته که تلویزون جمهوری اسلامی ایران چه قدر دراین خودسازی نقش دارد بسیار مهم و حیاتی است.آن هم برای رسانه ای که عنوان اسلامی بودن (!) را  سالهاست یدک می کشد.

متاسفانه  در چند سال اخیر شاهد برنامه هایی بوده ایم که پشت اسم ها وعناوین متفاوتی ظاهر اصلی خود را مخفی و جایشان را در کنداکتور تلویزیونمان تثبیت کرده اند.

فیلم ها و سریال ها

از جمله مهم ترینشان می توان به فیلم ها و سریال هایی اشاره کرد که هیچ سنخیتی با موضوع اصلی ماه مبارک رمضان ندارند.

سه شبکه سراسری اما در رقابتی تنگاتنگ هر شب پس از افطار مجموعا حدود 3 ساعت از وقت خود را به این سریال های اختصاص  میدهند.زمان هایی طلایی که مردم می توانستند به جای نشستن پای تلویزیون در مسیر کمال گام بردارند.

سریال هایی که با همه ی آموزش ها و هدف هایی که دارند خط و ربطشان با این ماه عزیز نا معلوم است

اما وضع و اوضاع برنامه های مناسبتی متفاوت است ویژه برنامه های سحرگاهی دم افطار سخنرانی ها و مستند ها را می توان از زاویه ای دیگر به تماشا نشست

برنامه هایی که همگی تلاش می کنند تا در ماه مبارک رمضان به موضوعات مرتبط بپردازند و مردم را هرچه بیشتر در رسیدن به هدف ماه مبارک رمضان یاری کنند.

ماه عسل

اگر کلماتی نظیر ماه رمضان تلویزون و افطار را با هم مخلوط کنید نتیجه اش می شود معجون ماه عسل

برنامه ای که حالا نهال عمرش ده ساله شده و این می تواند  رکورد خوبی برای یک برنامه ی اجتماعی گفت و گو محور باشد

در این میان آن چیزی که کار را بسیار سخت و دشوار می کند تلاش برای تکراری نشدن است

موضوعی که عوامل این برنامه را  نحن فشار قرار می دهد.

اولین شب ماه عسل در حالی شروع شد که همه منتظر تغیرات شگرفی در نحوه پرداخت و اجرای آن بودند.

از نقاط منفی اش که شروع کنیم و از تیتراژ نه چندان دلچسبش هم فاکتور بگیریم مهم ترین و توی ذوق زننده ترین مساله ی اولین شب ماه عسل 94موضوع و محتوای بسیار تعجب آور آن بود.

موضوعی که به تنهایی خودش پتانسیل یک نقد10 صفحه ای را دارد.

اما آن چه تعجب را بیشتر بر می انگیخت خارج شدن بحث از مسیر اصلی  و پرداختن به سوالات بسیار بی معنایی نظیر تاریخ خواستگاری عقد وعروسی  و میزان اهمیت دادن خانم ها در  به یاد آوری آن ها از سوی همسرانشان بود.

و اما  داستان جوانی که برای اثبات عشقش احمقانه ترین راه  ممکن یعنی  به پایین پرییدن را انتخاب می کند و جان و جوانی اش را شدیدا به خطر می اندازد  لایق لقب اولین شاهکار ماه عسل 94 است.

اگر خوش بین باشیم اتیکت بدآموز بودن به پیشانی این قصه نمی زنیم اما هرچقدر هم که تلاش کنیم قطعا نخواهیم توانست جنبه آموزشی این قصه را بیابیم

قطعا هر انسان عادی با دلی مهربان از دیدن انس و الفت وعشق میان یک زوج جوان آن هم در چنین مرتبه ای لبخند تحسین بر لبش نقش می بندد اما آیا ما واقعا در برنامه سازی مان  این قدر قحطی موضوع داریم که راه  درست عاشقی کردن  بشود موضوع و برای بهتر یاد دادنش به بازگو کردن این مسائل بپردازیم؟آن هم درست در اولین ویکی از برجسته ترین شب های  ماه مبارک رمضان؟

آیا غیر از این است که برنامه ای با چنین حجم گسترده ای از مخاطبان رسالتش سنگین تر و عمیق تر از سایر برنامه هاست؟

آیا بهتر نیست به موضوعاتی بپردازیم که ارتباط بیشتری با این ماه بزرگ وعزیز دارند؟

و در نهایت آیا این ناسپاسی نیست که یکی از طلایی ترین آنتن های رسانه را این گونه حیف و میل کینم؟

به نظر می رسد این ناسپاسی از سوی طیف گسترده ای از مردم  هم مورد انتقاد قرار گرفته است که باتوجه به کارنامه درخشان این برنامه رفع این مشکلات در برنامه های آتی دور از انتظار نیست.

اما در اولین قسمت ماه عسل امسال نقاط قوتی هم به چشم می خورد  که در کفه ی دیگر ترازو جای می گیرد.

دکور جدید و جالب ماه عسل که هر سال مردم را شگفت زده می کند و امسال هم کهکشانی شدنش جو جدیدی در این برنامه ایجاد کرده است.

افزایش تعداد مهمانان برنامه و سبک و سیاق جدید و تفاوت ایجاد شده در نحوه تصویر برداری نیز حائز اهمیت است.

با توجه به این که تنها دو شب از این برنامه گذشته است یقینا انتقادات بیشتر دور از انصاف خواهد بود.

شب های روشن

 واما در گروه  برنامه های مناسبتی می توان به شبهای روشن اشاره کرد کاری از گروه خانواده و فرهنگ  شبکه دوم سیما با اجرای رسالت بوذری که با فضایی متفاوت از پشت بام ساختمان شبکه دو روی آنتن این شبکه میرود و فضای گرم و خانوادگی این برنامه بسیار خاطره انگیز است.

یک برنامه ی صمیمی با محوریت خانواده ودینداری که از موضوعات و مهمانان گرفته تا مسابقات و جوایزش همگی درست و به جاست و زمان پخشش چه قدر درست در دل ماه مبارک رمضان جای گرفته است...!

پرداختن به موضوعات پر اهمیتی نظیر چگونه نماز خوان کردن فرزندان ، معرفی کتاب های کم حجم و درعین حال مفید،توجه به سخنان رهبری در مباحث مختلفی نظیر افطاری ساده و سبک زندگی اسلامی،دعوت از مهمانان و کارشناسان محبوب و مجرب، دغدغه مندی دست اندرکاران این برنامه را به وضوح مشخص میکند.

آیتم شعر خوانی شاعران جوان،از آن آیتم های دو سر طلاست که شب های شبهای روشن را روشن تر می کند...از سویی توجه به برگ های جوان درخت شعر کشور و از سوی دیگر محتوای مناسب و مناسبتی شعرها لبخند رضایت را برلب های مخاطبان می نشاند...آیتمی که اولین شبش را با حامد عسکری کلید زد و هرشب مخاطبان را به چند خط دلنشین مهمان می کند...

نوسفران

ا

اما نوسفران که برنامه سحرگاهی شبکه دو است و مثل چند سال اخیر با محوریت روزه اولی ها و این بار با اجرای سید جواد هاشمی مهمان منازل مردم است.

برنامه ای لطیف و آرامش بخش  که با توجه به گروه سنی مخاطبانش به مراتب حساسیت های بیشتری را می طلبد...

نوسفران برنامه ای متنوع و خوش ساخت است و از تیتراژ و آیتم ها گرفته تا محتوا و دکور همه بر اساس سن مخاطبان طراحی شده اند.

تیتراژ پر معنی،آیتم های مختلف ،سخنان زیبای  حجت اسلام اخوان،و البته داستان های مختلف با اسانس قصه گویی جذاب سید جواد هاشمی، یک وعده سحری روحانی است که  هروز سفره ی سحری نوسفران را رنگین می کند!

و در آخر هم آیتم گفت و گو با کودکان ، که هنگام تماشایش شاید قدر همان ابر های کومولوسِ زیر پای بچه ها حس لطافت عجیبی وجودتان را پر کند، و خروجی اش بشود یک آمین از ته دل برای دعاهای شیرین کتاب دست های کوچک دعا.

 و اما صدر گروه مستندان را می توان به جرات به مستند از لاک جیغ تا خدا اختصاص داد.مستندی که لطیفانه به موضوعی جذاب می پردازد!

این بار بد حجابان خود ، زندگی تحول یافته شان را روایت می کنند و تاثیر دعوت به حجاب را  با شیوه ای متفاوت به چندین برابر می رسانند.

 این مستند با توجه به زمان اندکی که در اختیار دارد با یک گفت و گوی جذاب و از زاویه ای متفاوت گروه های مختلفی از مردم را پای دریچه تلویزیون می کشاند و به خوبی مخاطب را نیم ساعتی میخکوب میکند.

آن چه در این میان به شدت مرا جذب میکند،ساختار ساده و بی آلایش این مستند است،به نحوی که در عین پرداخت ساده ، بیننده به شدت از دیدنش لذت میبرد.

از نام زیبا و مناسبش هم نمی توان چشم پوشی کرد که قطعا یکی از گزینه های جذاب برای دیدن این مستند خواهد بود.

در این میان ان چه از رسانه ملی مان انتظار می رود ملی ماندن  و دوری از میلی شدن است... .

 

باشد که همه این تلاش ها در راستای تحقق ظهور منجی و زیر سایه نگاه پرورگار مقبول افتد.

ان شاءالله