من یمنی ام...!!!

قلب من تکه و تکه دل من پرخون شد

که چرا ارض یمن با دم تو گلگون شد؟

تو که یک غنچه و یک کودک بی آزاری

تو مگر با عربستان سر جنگی داری؟!

ز چه رو کشور تو زخمی و ویران شده است؟!

موی پر پیچ و خمت از چه پریشان شده است؟

ترس و ذلت همه مزد عربستان باشد

تا ابد زار و پریشان و پشیمان باشد

و خدا او که همه چیز جهان در ید اوست

اوکه ناظر بده بر کار بشر دشمن و دوست

او که عادل بده و هست و همی خواهد ماند

او که جبریل امینش به ولی قرآن خواند

در همان وحی و کتابش به پیمبر فرمود

گرد ذلت به سر اهل ستم خواهد بود

دست ایزد به سر اهل یمن ماندنی است

قصه ی جنگ شما تا به ابد خواندنی است

استقامت شده واژه جملاتم چه صبور

نتوان وصف نمود این عظمت از ره دور

عرق شرم سعودی به زمین گشته روان

ای یمن تا به ابد فاتح این جنگ بمان

ما همه یاد شماییم و به دل ها غوغاست

گر زمن میشنوی آخر غصه زیباست

ما صدامان به سر غرب بلند است هنوز

سازمان ملل انگار به بند است هنوز

بند غفلت به گلویش شده بسته ای داد

حق خوری می کند آن که داد حق سر می داد

یک جهان پشت شما مانده و بی تاب شماست

دست الله بود یار و نگهدار خداست

گر خدا پلک زند ریشه ی ظالم بر باد

رفته و ریشه وی می کند او از بنیاد

ای خدا پلک برن بر همه ی اهل ستم

و به لبخند بگیر از یمنت غصه و غم

ما همه چشم به مولا و ولی مان داریم

به ندا و سخنش گوش سراپا دادیم

تا بیاید کند او امر و به سر مابدویم

این همان خاصیت عشق بود؛گرچه بدیم

این دل سنگی ما باز هوایش کرده

کاش او آید و بینیم که آب آورده

به کویر دلمان ریخته آباد شدیم

و ز بند غم هجران وی آزاد شدیم

و

پ.ن:اللهم عجل لولیک الفرج

پ.ن دو:تنها کاری که از دستم بر میومد!

بی حیایی...(نقدی بر رخ دیوانه)!!!

گاهی وقت ها می شود که در توصیف خیلی چیز ها حرف کم می آوری

حتی اگر مجری باشی حتی اگر گردی دایره لغاتت از زمین هم گردتر باشد

چون اصولا بعضی چیز ها اصلا تعریف ناشدنی هستندمثل واژه هایی هم چون حیا عفت شرم و...

این موضوع برای عکسش هم صدق می کند..

مثلا بی حیایی بعضی هارا نمی توان توصیف کرد

البته لازم به ذکر است که بی حیایی صفت جالبی است

چون اساسا چیزها هم می توانند  بی حیا باشند

چیز هایی مثل فیلم..

اسم این چند خط را اگر بگذاریم مقدمه می شود مقدمه رخ دیوانه

اما اگر نقطه پایان بگذاریم برایش می شود توصیف رخ دیوانه

اما تند مزه بودن این نقد شاید از اوایل دیدن فیلم شروع شد

جایی که می شد شدت بی حیایی فیلم را تا حدود زیادی از همان ابتدای فیلم حس کرد

خوب البته همه ی بی حیایی ها را هم که نباید گردن فیلم انداخت

باید منصف بود

خوب گناه فیلم بنده خدا چیست وقتی از اساس فیلم نامه بی حیا بوده؟!

حالا این که دوربین بی حیا و بازی های بی حیا تر هم کمکش کرده اند بماند

بازی های تکرای و نه چندان دلچسبی که اصلا چنگی به دل نمی زد 

اما از ما که خودمان را منتقد منصف می دانیم نه بالفطره بعید است که این چنین پایمان را برگاز بفشاریم و تندروی کنیم

از حق که نگذریم

رخ دیوانه را جور دیگری هم می توان دید

می شود گفت که همان فیلم نامه ی بی حیا شور جالبی در سالن سینما ایجاد کرده بود که خوب انصافا ربطی به بی حیایی اش نداشت

و از ریتم تند و معقول داستان نشأت می گرفت

تا از این زاویه به رخ دیوانه می نگریم هم بگویم روایت هشت اپیزودی از یک داستان سرکاری خودش مقوله ی پیچیده ایست

اینکه تو خودت را شرلوک هلمز فرض میکنی و آخرسر  ببینی که قد مبصر کلاس تان هم نتوانسته بودی مهره اصلی را پیدا کنی حس جالبی است که تازه از روشن شدن چراغ های سالن سینما به سراغت می آید

از همه ی اینها که بگذریم می رسیم به اصل مطلب

جایی که می شود این بی حیایی هارا توش پیدا کرد

اصلا پیدا کردن فعل خوبی نیست

چون اصولا برای پیدا کردن باید گشت

باید زحمت کشید

اما این روزها این صفت نچسب را می توانی بایک نیم نگاه پیدا کنی

گفتم نچسب چون بی حیایی اصلا به ما به دینمان و به آیین و رسوماتمان نمی چسبد

حالا این روز ها چه بر سرمان آمده خدا می داند

یادمان باشد

باید سر و سامان نشان بدهیم از خودمان که برسیم به روزگار سر و سامان یافته

که بیاید آنکه قرار بود منتظرش باشیم

اینها را گفتم تا یادمان بیاید شاید چیز هایی را فراموش کرده ایم...